Op weg naar Tokushima

Vandaag (19-4) was het eindelijk zo ver, het begin van een lange vakantie in het land van mijn dromen. Nou ja vakantie, het wordt een pelgrimstocht langs 108 tempels op het eiland Shikoku. Officiëel zijn er 88 tempels en 20 Bangai tempels. Veel pelgrims lopen de gehele tocht van zo’n 1200 km. Veel japanners doen het met de auto of een georganiseerde busreis. Mijn fysiek laat 1200 km niet toe en doe het als zoveel japanners met de auto.

 
Tijdens het inchecken kreeg ik de mogelijkheid te upgraden naar business. Omdat het een nachtvlucht betrof en je maar 1 x leeft, de keuze toch maar gemaakt. Super service van de KLM en lekker languit film gekeken, vlucht bij gehouden en ook geprobeerd te slapen. Tot mijn verbazing zat “Call my by your name” ook bij het filmaanbod. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoeveel mensen die film aan boord kijken. Je kunt echt helemaal horizontaal liggen. Nou heb ik een hoofdtelefoon met ruisonderdrukking (Bose Quiet Comfort 35) en die werkt fantastisch, maar slapen op je zij met hooftelefoon gaat voor geen meter. De oordoppen van de KLM hielden ook niet echt het lawaai van motoren & airco tegen. Ben af en toe wel weggeraakt maar als je draait op je andere zij, ben je weer wakker omdat dat draaien op zo’n smal bedje niet zo gaat als thuis. Al met al voelde ik mij toch fitter dan na 10,5 uur hangen in een economystoel.

 
Bij aankomst in Osaka, ging de controle op het vliegveld door de immigratie en douane reuze snel. Daarna naar het postkantoor om mijn WiFi-hotspot op te halen. Het is zo fijn dat je waar je ook bent bereik hebt. Nu heb je in Japan heel veel gratis WiFi bij de Konbini (gemakswinkel, komt van convenience store) en op veel andere plekken. Maar het gedoe van codes vragen en intypen vind ik maar niets, ik ben nou eenmaal een nerd met IT.

 
Na het aanzetten van de Wifi en wachtwoord intypen, was ik weer verbonden met het internet. Ik moest ondertussen ook wel naar de toilet vanwege de plaspillen. Kom ik van de toilet denk ik ineens aan mijn koffer. Shit, laten staan bij de bankjes van het postkantoor. Gelukkig is het Japan en stond de koffer er onaangeraakt naast de bankjes waar ik had gezeten.

 
Toen op weg naar de bus, ik moest bij busstop 2 zijn. Een buitenlandse mevrouw die er al stond gevraagd waar ik mijn kaartje kon kopen. Gevraagd of zij mijn bagage in de gaten wilde houden. Op dat moment ben je weer even in Nederland, waar je nooit zomaar je spullen onbeheerd laat staan. Kaartje gekocht met de vriendelijke hulp van een beambte en weer terug naar de busstop. Gevraagd waar mevrouw vandaan kwam, bleek zij Nederlandse. Zij was duidelijk een pelgrim vanwege de Sugegasa (hoed) die zij bij zich had. Zij deed de Henro (pelgrimstocht) in 4x en dit jaar het 2e kwart van de tocht. Misschien kom ik haar nog een keer tegen op mijn Henro.

 
Na aankomst bij het station van Tokushima liep ik naar de taxi. Uitgelegd waar ik moest zijn, blijkt het hotel schuin tegenover het station te liggen, duh. In mijn herinnering was het hotel verder weg. Ik was te vroeg voor het inchecken (kon pas om 14:00) maar kon mijn spullen wel achterlaten. Ik had ondertussen ook wel honger gekregen en van Dennis Prooi (een cursus van gehad en zoek ‘m op YouTube) begreep ik dat er een Curry restaurant tegenover het station lag. Daar gegeten en terug naar het hotel, waar ik in de lounge heb gewacht tot ik mijn kamer in kon. Om 14:00 de sleutel gehaald en de wekker gezet om 4 uur te gaan slapen. Wekker na 4 uur uitgezet en nog even blijven liggen. Viel snel weer in slaap en werd uiteindelijk om 23:00 uur wakker.

 
Wat nu te doen? Ik heb gedouched en toen op zoek naar iets te eten. Bij de lokale 7/11 2 Onigiri gehaald (rijstballen met vulling en met Norivel omwikkeld), 1x Bonito flakes en 1x rood Shisoblad, alsmede een fles met 1,5 liter ijskoude groene thee (zonder suiker of kunstmatige zoetstoffen). Terug naar het hotel en nu dit verslag aan het typen.

 
Morgen ga ik op zoek naar een winkel voor een nieuwe Kongōzue (houten wandelstok), Nyōkyōchō (stempelboek), Osame-fuda (naambriefjes die je achterlaat bij de tempels), Jirei (bel). Een Nyōkyōchō had ik al van mijn vorige reis, maar zag later dat er boeken zijn met ook een afbeelding van de tempel. Zo’n Nyōkyōchō wil ik graag hebben en begin deze Henro dus met een leeg boek. Mijn vorige Nyōkyōchō schenk ik aan Netty met de inspiratie om ook de tocht te volbrengen.

 
Het is ondertussen 2:40 en ik zit terwijl ik dit verslag schrijf te luisteren naar Enka (Japanse smartlap). Japan moet nog even bij mij binnendringen omdat deze reis zo snel is geregeld, het voelt allemaal nogal onwerkelijk dat ik er nu echt ben. Het lukte mij vanavond namelijk niet om enige Hiragana en Katakana (lettergreep schrift) te lezen. Hopelijk gaat het morgen allemaal beter.

 
Nu nog wat foto’s bij dit bericht en dan naar bed.

Tokushima Prefecture, Japan

3 gedachten over “Op weg naar Tokushima”

  1. Ha Milan, ik ga je berichten intensief lezen..
    Vanaf 24 april ben ik ook in Japan.. wel met n groep maar oke ik ben benieuwd nasr fit bijzondere land!
    Gr joke

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.