Zoals ik gisteren schreef was ik klaar wakker terwijl ik voor Japanse tijd in bed zou moeten liggen. Een deel van de nacht gebruikt om de website te updaten en om +/- 5 uur weer gaan slapen. De wekker stond om 8:00 uuur ingesteld en ben toch maar gaan ontbijten. Na het ontbijt terug naar mijn kamer en weer in slaap gevallen. Om 12:00 uur weer wakker geworden en de stad in gegaan. Blijkt er een Matsuri (festival) te zijn. Een voorproefje van het grote festival dat in de zomer plaatsvind.
Engels blijkt toch een moeilijke taal voor de Japanners, of is het toch de angst om een fout te maken. Bij een stand bleek er iemand engels te spreken. Ze kwam uit Puerto Rico en was 1,5 maand in Japan en sprak al een aardig woordje japans. Zij heeft mij geholpen een winkel te vinden voor de dingen die ik nog nodig had. Helaas was niet alles voorradig, ik moet nu nog een Kongōzue kopen en hoes voor mijn Nōkyōchō.
Voor het diner had ik bij de receptie gevraagd naar een goed japans restaurant. Om de hoek bleek een Izakaya (Google noemt dat een taveerne) te zitten. Ik zag al gelijk de scenes van Midnight Diner: Tokyo Stories (op Netflix, gaat dat zien) voorbij komen. Maar helaas, terwijl er plek genoeg was werd ik vriendelijk doch zeer beleefd gevraagd ergens anders te gaan eten. Ik had erover gelezen maar nu voor het eerst de buitenlander discriminatie meegemaakt. Vlakbij een ander restaurant gevonden waar ik heerlijke Sashimi en Tempura heb gegeten en petje af voor de serveerster die haar uiterste best deed om mij in het engels te woord te staan.
Morgen de grote dag dat ik de familie Hirata weer zie. Ik heb een emailtje gekregen dat ze niet kunnen wachten om mij te zien, datzelfde geldt ook voor mij. Ik duik mijn bad in en ga lekker relaxen. Morgenavond of zo gaat het verder.
Bofkont!
Met je neus in de Matsuri. Ziet er geweldig uit.
Beter geweigerd worden in een restaurant dan afgezet.
Groetjes aan de familie Hirata.
Wat jammer dat je niet in de izakaya kon en zelfs geweigerd werd. Ik ken die serie van Netflix, geweldig. Veel plezier bij de Hirata familie.
Lieve Milan,
Geen idee dat je in Japan zat. Wat een fantastische reis ga je maken en zo heerlijk lang. Stuur me beslist al je berichtjes door. Ik vind het schitterend te lezen wat een cultuur verschillen er zijn tussen onze Europese wereld en Japan. Is het anders nu je de reis alleen maakt? Vorig jaar kon je nog eens overleggen met Netty. Ik wens je heel veel plezier en reis ervaringen. Als je weer terug bent in Amsterdam kom ik je opzoeken. Ik hoop dat ik dan ook weer een beetje bij de wereld ben, want verlies is iets dat je niet in je koude kleren gaat zitten. Dus Milan…. carpe diem en geniet, dat neemt niemand je meer af.
Liefs, Marjoleine
Lieve Marjoleine,
Het ging eigenlijk heel onverwacht. Ik had een gesprek bij het UWV met een arbeidsdeskundige die niet veel voor mij kon betekenen. De volgende keer dat ik wordt opgeroepen is ergens eind juni, begin juli. Ik mocht op vakantie en moest dat alleen doorgeven. Degene aan wie ik dat moest melden gebeld en het maximum was 4 weken, maar nadat ze mijn gegevens had gezien zei ze dat er niet moeilijk werd gedaan over een extra week. Dat moet je tegen mij niet zeggen, dus gelijk geboekt. Ik vloog rechtstreeks met KLM naar Osaka en daar een bus naar Tokushima op het eiland Shikoku. Eerst even bijkomen van de reis en vanaf zondag ben ik bezig met een pelgrimstocht langs 108 tempels in totaal. Ik doe het zoals veel Japanners en dat is met de auto. Ik heb er 4 weken voor en dan moet ik de auto inleveren. Daarna ga ik naar Koyasan, waar Kōbō Daishi in eeuwige meditatie zit. Hier heb ik 2 nachten geboekt en slaap ik in een tempel op het enorme complex. Dan nog naar Nara (de hoofdstad voor Kyoto) en dan weer terug naar huis met hopelijk al mijn stempels in mijn 2 stempelboeken.