Het begon bewolkt vandaag en op naar de 1e tempel van die dag. Op één van de vele trappen naar boven begon het licht te regenen. Naarmate we hoger kwamen werd tegen steeds heftiger. Ingrid wilde teruggaan om de paraplu’s te halen, was voor mij niet nodig. Het hoort er gewoon bij dat je niet altijd van alle gemakken bent voorzien. Ingrid loopt sneller dan dat ik kan en bij de Daishidō heeft ze op mij gewacht. Zij ging naar de auto en zou mij tegemoet komen lopen. De Daishidō bevond zich binnen in een complex waar de schoenen uit moesten. Het was binnenin één en al prachtig en praal. Je komt eerst bij een altaar en daar stond in het Japans dat je achterom moest lopen voor de Daishidō. Die bevond zich in een grot en daar sta je dan in je eentje. Druk was het niet bij de tempel. Na mijn rituelen nog een andere ruimte bezocht waar allemaal houten plankjes op een blokje stonden. Zijn dit namen van overledenen, geen idee.
Na mijn rituelen weer op weg naar de auto, al die trappen af. Bij deze tempel gaf mijn Fitbit aan dat ik 20 verdiepingen had beklommen. En dat als eerste op de vroege ochtend. Tegen het einde van de afdaling kwam Ingrid mij tegemoet in een rode poncho met een paraplu voor mij. Zij ging lopen naar de volgende tempels en ik ging met de auto en bij 74 zouden we op elkaar wachten. Bij tempel 72 was ik klaar en reed net weg toen ik Ingrid tegenkwam. Even een korte groet en weer verder naar tempel 73. Het was een regelrechte moesson waar ik in verzeild was geraakt. Mijn kleding was al zeiknat maar toch maar de paraplu gebruikt. Na het handen reinigen, bel luiden (het geluid en de vibraties dringen helemaal in je door) en door naar de Hondō. Ik heb net mijn kaarsje aangestoken en wil mijn wierook aansteken, dringt er een agressieve dame van een pelgrimsgroep voor en steekt haar 3 wierookstokjes aan aan mijn kaarsje. Er is mij verteld dat je nooit je wierook mag aansteken aan de kaars van een ander omdat je dan het ongeluk van de ander overneemt. Ik krijg de kans om mijn stokjes aan te steken en ga verder met de rest. Er is een etiquette dat je zo gaat staan dat je een ander niet tot last bent. Nou is dat met de regen misschien wat moeilijk. Ik had een plekje gevonden helemaal links boven en ging de hartsoetra reciteren. Op een tempelcomplex hoor je zacht te praten en ook hier niemand tot last te zijn. Als ik alleen ben reciteer ik met meer volume dan wanneer het druk is. Ondertussen was het een drukte van jewelste en praatte iedereen hardop, ronduit onbeschoft gedrag. Vervolgens gingen ze zo staan dat toen ik klaar was, ik amper bij mijn stok en plu kon komen. Gauw naar de Daishidō, voor dat die groep mij weer in de weg zit. Dit keer was ik klaar toen de aso’s arriveerden. Je kon even zitten bij de tempel en toen kwam Ingrid aanlopen.
Ik ben weer verder gegaan naar 74 en daar was het ook weer rustig en die groep heb ik daar niet gezien. Misschien gingen zij in tegengestelde richting of zij hielden het voor gezien. Deze tempel lag op de begane grond, zonder trappen. De regen hield af en toe op en soms liep de hemel keihard leeg. Na mijn rituelen ging ik op een bank zitten naast een andere pelgrim, diep gehuld in regenkleding. Zegt ie opeens X-ray, heb ik hem eerder ontmoet, bij mij ging geen belletje rinkelen. Misschien dat deze pelgrim er bij zonniger weer anders uitziet. Best wel balen als iemand jou herkend en niet omgekeerd. Van praten kwam niet veel, want ik dacht dat mijn telefoon in de auto lag. Hij ging er weer vandoor en ik heb niet lang op Ingrid hoeven wachten. Wat gingen we doen qua hotel. Morgen gaan we vers aan 75 beginnen, dit is een tempel met een gang van 90 meter onder de Hondō in complete duisternis. Dit is ook de tempel waar Kūkai (Kōbō Daishi is zijn posthume naam) is geboren.
We zitten nu in Muragame tussen 77 en 78 in. Hier blijven we 2 nachten. Morgen ga ik proberen tot 80 te komen en dan hou ik de dag erna een rustdag. Ik kreeg vanavond bericht van Seiya dat zijn grootvader is overleden. Vannacht hebben ze een wake gehouden en morgen is de funeral. Of dat de crematie is of de bijzetting van de urn is mij niet duidelijk. Seiya vertelde dat zijn grootvader glimlachte vanwege mijn gebeden. Ik ga slapen nu en morgen gezond weer op.