Tempel 75 t/m 80

Vandaag scheen de zon weer volop. Ingrid en ik begonnen bij 75, de geboorteplaats van Kōbō Daishi. Dat is ook wel te merken, een gigantisch complex van allerlei tempels. Onder de Daishidō kun je tegen betaling door een100 meter donkere gang lopen. Je moet je linker hand langs de muur laten glijden en in jezelf de mantra ‘Namu Daishi Henjō Kongō’ opzeggen. Halverwege kom je bij een altaar ‘holy place of Kōbō Daishi’s birth’ waar je de stem van Kōbō Daishi kunt horen ‘offering words of guidance’. Dit was echt een heel mooi moment. Thuis ga ik een altaar maken en heb bij deze tempel een beeld van Kōbō Daishi gekocht , een klankschaal, zand voor een wierookvat, harkje en kreeg als Osettai een wierookvat cadeau.

 

Na deze tempel ging Ingrid lopen. Ik ging naar 76 en toen ik klaar was kwam ik Ingrid nog kort tegen. Door naar 77, het werd steeds warmer en dat was ook voorspeld. Als je met de auto gaat kom je elke keer toch wel weer een pelgrim of meerdere tegen die je eerder hebt ontmoet.
Verder naar 78, waar ik een Deense pelgrim tegen kwam, waar ik al eerder een praatje mee heb gemaakt. Ze zei gedag, maar had waarschijnlijk haast of wilde niet aan de praat worden gehouden.
 

Daarna door naar 79 waar ik onze fluitende pelgrim tegen kwam. Ik heb ‘m een aantal keer gezien bij de tempels. In plaats van een sutra speelt hij op zijn Shakuhachi (bamboe fluit), zo onwaarschijnlijk mooi. Bij dit fragment begon er een andere pelgrim te reciteren en je hoort voetstappen in het grind.

Toen hij klaar was bij de Daishidō, raakte we aan de praat. Het was met Google translate dat we elkaar enigzins begrepen. Gisteren in de plensende regen kwam ik hem tegen bij tempel 74 en toen zei hij X-ray. Ik kan me niet herinneren dat ik hem mijn kaartje had gegeven. Waarschijnlijk heeft hij iemand gesproken die over mij had verteld. Hij vertelde dat hij met de trein naar 80 ging en ik bood hem een lift aan. Die accepteerde hij en wij op weg. En dan zit je met met iemand in de auto waarbij communiceren zonder de telefoon heel moeilijk is. En tijdens het rijden kan je de telefoon niet gebruiken. Bij tempel 80 kreeg ik zijn Osame-fuda (naambriefje), Moriyama Tagashige. Bij de Hondō wachtte Moriyama-san tot ik met de Hannya Shin-gyō begon en toen startte hij met de Shakuhachi. Ik krijg er nog kippenvel van als ik eraan terug denk. Na de Hondō liepen we naar de Daishidō, dat was hier weer inpandig en gelijk een winkeltje voor kaarsen, wierook en allerlei andere zaken zoals amuletten, stempelboeken, Osame-fuda, hesjes, hoeden, etc. Ook hier wachtte Moriyama-san tot ik begon met de hartsutra. Opnieuw een kippenvel moment. Na het stempelen wilde Moriyama-san dat ik iets in de winkel zou uitzoeken. Ik vroeg hem iets uit te zoeken en ik heb een sleutelhanger gekregen met Fudō Myōō. Moriyama-san kreeg van mij het kussende stelletje dat nu levensgroot langs het Noordzeekanaal staat. De plastic hoes van mijn stempelboek viel van ellende uit elkaar en ik vroeg aan het Nokyōcho kantoor of zij mij konden helpen. Nu heb ik er ēēn van stevig plastic en blijft mijn boek netjes. Ik gaf ze het bekende kussende boer en boerin stelletje. Helemaal verrukt waren ze en ik mocht iets uitzoeken uit een doos met kleine cadeautjes. Ik koos een paar gouden stro-sandalen voor aan mijn Kongōzue.
Ik wilde Moriyama-san een lift naar zijn logeeradres geven, maar dat was moeilijk communiceren. Hij had het over Sakaide station, ik typte een telefoonnummer in van een nabij gelegen hotel. Ik dacht als we in de buurt zijn van het station dan weet hij wel verder de weg. In de buurt van het station wilde hij eruit om verder te lopen. Het waren te smalle straten, begreep ik. We namen afscheid en ik hoop van harte dat ik Moriyama-san nog een keer tegenkom voor ik klaar ben. Het was een heel bijzondere dag voor mij. Namu Daishi Henjō Kongō 🙏🏼

4 gedachten over “Tempel 75 t/m 80”

  1. Dag Milan,

    het blijft een waar genoegen, om door jouw reis verslag, ook een beetje te voelen wat er gebeurt.
    Zoals blijkt, heb jij echt schrijvers talent.
    Wie weet kun je er ooit een mooi boekje over schrijven, en wie weet uit geven.
    Het is fijn om te vernemen dat je vaak mensen tegen komt, die ook dit pad lopen.
    Je hebt dan nog maar weinig woorden nodig, terwijl je elkaar begrijpt.
    Dat staat even los van veel gebabbel, wat ook heerlijk is.
    Veel liefs van Marjolijn.

    Beantwoorden
  2. Milan, ik geniet van je verhalen. Als je straks teug bent in Amsterdam kom ik gauw een keer naar je toe om meer achtergronden te horen. Ik was afgelopen maandag ook in Amsterdam en had me gezworen de stad voorlopig links te laten liggen. Het toeristen geweld had me zo gestoord! Maar gewoon bij jou afspreken is natuurlijk ok. Ben ook benieuwd naar jouw Japanse huis. Dat land zit wel heel diep in je hart , dat is duidelijk. Geniet nog even de laatste tempels en de bijzondere ontmoetingen die er bij op doet. Veel genoegen nog en tot ziens op Nederlandse bodem.
    Liefs,
    Marjoleine

    Beantwoorden
  3. beste Milan,

    als je zo doorgaat kom je straks verlicht terug.
    Ik vind het erg interessant om te lezen dat de Japanners zo een gelovig volk zijn en dat er daarnaast ook nog eens zoveel pelgrims van andere landen zijn.
    Ik denk dat ik Japan ook maar op mijn to-do lijst neerzet.

    mvgr
    Michael

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.